In de schaduwranden
van het licht.
Voor hen die nooit een lied
gezongen,
voor hen die nooit een
woord gelezen,
voor hen die nooit een doek
hebben beschilderd,
ze lieten werelden in zich
besloten,
werelden waarvan we
mede genoten,
zongen ze niet onder
de regen zacht een lied,
gaven ze niet bij ‘t ochtend gloren
thee aan bed
met mandarijntjes toe
alsof opnieuw geboren,
zij hebben niet de moed
der grote namen nodig
om ze te gedenken,
ze leven voort in elke twijg
in alle stille wenken,
in Salomonsgezangen
en ook in het gezwijg
klinken ze zeker door,
in een Rilke herdenkingskoor
achter de satijnen
gordijnen van Hafiz,
of uit de stille handen
van een vluchteling
na het verbranden
stijgen ze op
in kleine dwarrelkringen,
hoor ze zingen
voor hen die nooit een lied
bezongen,
ik ken niet hun gezicht,
maar in de vele
vitrines van het leven
herken ik hun gedicht,
pak ik de lans weer op
en stop pas dan als
samen we bekennen
dat wij ze voortaan vaker
zullen zoeken
in de schaduwranden
van het licht.
Madrason 09-072012
Leave a Reply