425
ഒരു പൂവ്
ഒരു കാറ്റിൻ കൈവഴിയിൽ
ഏതോ വസന്തമായ് വിരിയുന്നുവോ
അകലങ്ങളിൽ നീ അറിയാതെ
നിൻ ഓർമകൾ വസന്തമായ് മാറുന്നുവോ
ഇന്നലെകളുടെ കൈവല്യമായ്
രാവിൻ താളങ്ങൾ അടുക്കി വച്ചു
തുഷാര രേണുവിൽ സുസ്മിതയാം
പൂർണമായോ നിൻ പുനർജന്മം
സൂര്യാംശമിന്നു തഴുകി മറഞ്ഞപ്പോൾ
വിട പറയാൻ എന്തേ നീ മറന്നു
ഇനിയൊരു ജന്മം ഉണ്ടെങ്കിൽ
നറുമലരാകുമോഇളം തളിരകുമോ
പൂവായ് വിടരാൻ ആശയുണ്ടാകിൽ
കൊഴിയാതെ ഫലമായ് മാറേണം
നാളെതൻ നന്മയ്ക്കായ് ഒരുമരമായ്
ആയിരം പൂക്കൾ വിരിയേണം…
©2017 SALINI.S.NAIR. All rights reserved
Leave a Reply