Se C’me Kujtoi Era

Se c’me kujtoi era qe frynte sot,
Nje mot pa drite, pa shi,
Pa dite, pa nate,
Pa rrozullim,
Vec une midis dy pemeve,
Ulur rri,
E s’di a jam gjunjezuar,
Apo nga lodhja po pushoj,
Pse koken e kam lart,
Dhe me syte veshtroj,
Gjethet qe levizin,
Dhe s’ka me asgje tjeter,
Aq te larte duken ato peme,
Sa une humbas,
E s’di a jam apo nuk jam,
E s’di pse gjendem,
Midis tyre,
A po I falem Zotit,
Qe nuk di ku eshte,
Apo jam ulur te vajtoj,
E shpresoj,
Qe era te marre lotet e mija,
E te njome duart e Zotit,
Per meshire,
Vec ere fryn,
S’ka dite, s’ka nate,
Pemet e stergjata,
Te stergjata rrenjet I kane,
Ndersa une tundem nga era,
E s’mundem dot te arrij,
Asnjeren prej tyre,
Per t’u mbeshtetur vetem pak.