Μια σκιά, γύρω της απλώνει μου η καρδιά
τώρα που δύει ο ήλιος στης ψυχής μου τη μοναξιά.
Μπορείς να δεις τη βροχή στα μάτια μου,
την αύρα της ανάσας μου να σβήνει λίγο λίγο;
Πέφτουν τ’ αστέρια και μου φωτίζουν το μονοπάτι,
ένας κοντά στον άλλον οι κεραυνοί
μου σκεπάζουν τις ραγισμένες κραυγές.
΄Ενα πρόσωπο να, μου φέρνει πάλι μπρος μου η αστραπή.
Ωο! μα και τί, τα μάτια μου έχουν ήδη κλειστεί.
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Στο Πλήρωμα του Χρόνου πληρώνουμε τα ναύλα της αγωνίας μας:
Φθαρήκαμε τόσο! Πόσο λυγίσαμε;
Η Μητέρα Φύση έχει χαράξει στο πρόσωπό μου τόσες ρυτίδες!
Μπορείς ακόμα στα μάτια μου μια λάμψη να δεις;
Ωο! Κύριε, έχω, έχω αλλάξει.
Δεν ξέρω μονάχ’ αν είμ’ εντός της διορίας!
Αν πρέπει ακόμα να βιαστώ.
Χρόνια Που Χάσαμε; [ Lost Time By Tim Wilds ]
Did you enjoy the the artible “Χρόνια Που Χάσαμε; [ Lost Time By Tim Wilds ]” from Dimitrios Galanis on OZOFE.COM? Do you know anyone who could enjoy it as much as you do? If so, don't hesitate to share this post to them and your other beloved ones.
Leave a Reply